yırtıcı — sf. 1) Beslenmek için başka hayvanları parçalayarak yiyen (hayvan) 2) mec. Kan dökmekten, insan öldürmekten zevk alan (kimse) Uzun bir müddet insanın yırtıcı hayvanat cinsinden bir mahluk olduğunu ispat için binbir dereden su getirdi. Y. K.… … Çağatay Osmanlı Sözlük
yırtıcı hayvan — is., hay. b. Vahşi hayvan … Çağatay Osmanlı Sözlük
yırtıcı kuş — is., hay. b. Ehlîleştirilmemiş vahşi kuşlara verilen genel ad … Çağatay Osmanlı Sözlük
vəhşi — ə. yırtıcı … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
HILAB — Yırtıcı hayvan veya yırtıcı kuş pençesi … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
səb’i — ə. yırtıcı, vəhşi … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
pars — yırtıcı bir hayvan; Türkler in onikili y ıllarından 611I. I, 344, 346bkz: bars … Divan-i Luqat-i it-Türk Dizini
togrıl — yırtıcı ku;lardan bir kuş, bin kaz öldürür, bir tanesini yer; erkek adı da olur I, 482; II I, 381 et ve baharatla doldurulan bağırsak, bumbar dolması, I, 482 … Divan-i Luqat-i it-Türk Dizini
turumtay — yırtıcı bir ku;; erkek adı II, 110; III, 243 … Divan-i Luqat-i it-Türk Dizini
CA'R — Yırtıcı kuşların pisliği … Yeni Lügat Türkçe Sözlük